– विश्व गुरुङ

बिरानीमा तिम्रो तस्बीर राख्छु शिरानीमा
मेरो दिन-रात बित्छ तिम्रै सम्झनीमा ।

घरी-घरी रन्थनिन्छु बिछोडको चोटमा
जसोतसो सम्हालिन्छु फेरि आउँछु होशमा
पानी बिनाको लौ म त माछी झैं भा’को छु
मृगतृष्णा सपनीले तिर्खा मेटा’को छु ।।

जान्दा-जान्दै पनि यहाँ मोल पिरतीको
तर नबुझे झैं रेटें खुशी जिन्दगीको
सबैलाई जीवनभन्दा ठूलो भयो धन
आफ्नै घर बिरानो भो डुल्दै हिंड्दा वन ।।

वालिङ-१, स्याङ्जा।

Please follow and like us:
error0
fb-share-icon20
Tweet 20
fb-share-icon20

Leave a Reply:

Your email address will not be published. Required fields are marked *