– भानु सुनुवार
यति धेरै मायाँ दियौ, बाँच्न मन लाग्यो,
भए जति पीडा भुलि, हाँस्न मन लाग्यो !
मायाँ फाट्दा रोको थिए, हारे मैले भनि,
सधै हार्छु भन्ने शंखा, भाँच्न मन लाग्यो !
हिजो जस्तै भोलि पनि, टुट्ने होकि मन,
एक पल्ट कसी राखि, जाँच्न मन लाग्यो !
विना स्वार्थ मायाँ दिने, तिमी कति दानी,
तिम्रै लागि बाँकि खुशी, साँच्न मन लाग्यो !
फुल्छ होला खुशी अब, बुकि फुले सरि,
फुल्ने जोश मुटु भित्र, टाँस्न मन लाग्यो !
तिम्रो न्यानो मायाँ भित्र, नयाँ आशा पाँए,
तिमी सँगै चोखो नाता, गाँस्न मन लाग्यो ।।
रचनाकाल : १ जुलाई २०१०
दोहा, कतार ।
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar