हाम्रो नाता उडाउदै

– भानु सुनुवार ‘तिरस्कृत’

धरती आकाश जस्तै, टाढा भयो दुरी,
हाम्रो नाता उडाउदै, कता गयो हुरी ।

सँगै जीउने सपना, कति थिए कति,
सबै आज खरानी भो, खुशी भए जति ।

नियतीले छल गर्दै, किन हान्यो छुरी,
हाम्रो नाता उडाउदै, कता गयो हुरी ।

आफ्नै मनलाई छल्दै, गाह्रो भयो बाँच्न,
मुटूमाथि ढुङ्गा राख्दै, गाह्रो भयो हाँस्न ।
लक्ष्य एक हुँदाहुदै, किन बढ्यो दुरी,
हाम्रो नाता उडाउदै, कता गयो हुरी ॥

Please follow and like us:

0

20

20

20