दोभान र त्रिबेणीहरूको मिलनसँगै
चाँदी जस्तो टल्कने हिमालमा
आकाश चुम्न उडिरहेका पंक्षीहरू हेर्दै
कोइलीको मधुर सुसेली
जीवनको जिवन्तता
प्रसन्नता,
चन्चलता र
गतिशिलतालाई
मनमस्तिस्कमा सजाएर
म युगिन रमाउन चहान्छु ।
तर
बिडम्बना
चाहेर फुल्न नपाउनु
फुलेर झुल्न नपाउनु
रोग, भोक, दरिद्रताका समस्याहरु हटाउन
निस्कृयताको कुहिरोले
ढाकिएको गरुङ्गो मन लिएर
बिब्हल मनहरू
कर्मशील बन्न बाध्य छन्
यी परिश्रमी हातहरु
वाध्यता र विवशता भित्र
शास्वत सत्य खोज्दै
हरेक परिस्थितिहरूसँगै
स्पन्दनशीलताका सुकोमल शैलीमा
आफ्नै जन्मस्थानको स्मृतिमा तैरिन्छन्।
संघर्षका उद्द्त पर्खालहरु भत्काउँदै
आशाको अभिष्टमा अडिक रहेर
इच्छाहरुमा धमिरा लागेर पनि
आफ्नै जिजिविषामा आघात् पुर्याउँदा
झुठा आश्वासनमा नलागि
प्राकृतिक हाँसोलाई तिलान्जली दिएर
कृतिम हाँसो निकाल्न
बिहानीको किरण झै
सुसलित, सुरम्य सुधा
नयाँ पालुवामा
न्यानोपनको महसुस गर्दै
0
20
20
20- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र