दुःख खापी

दु:ख  खापी टपरी झैं  खिल्छु जिन्दगीलाई 
साँझ-बिहान छाकै पिच्छे निल्छु जिन्दगीलाई  

कहिले खोज्छु यतै खुशी खेल्दै ढुंगा-माटो
छेस्को मुस्कान ढाकरमा बोक्छु भीरको बाटो
आफैंलाई भेट्न कहिले दूर देश पुग्छु
रिस बनी सहर पस्छु कहिले बनमा लुक्छु

    दु:ख  खापी टपरी झैं  खिल्छु जिन्दगीलाई 
साँझ-बिहान छाकै पिच्छे निल्छु जिन्दगीलाई  

अगेनुको आगो निभ्दा मर्छु पलपल
हिउँद-बर्खा पसिना त बग्छ खलखल
अँधेरी छ दिनरात रुन्छ मेरो गाउँ
सबथोक गर्छु मान्छे जस्तै मान्छे हुन पाउँ

   दु:ख  खापी टपरी झैं  खिल्छु जिन्दगीलाई 
साँझ-बिहान छाकै पिच्छे निल्छु जिन्दगीलाई

Please follow and like us:

0

20

20

20