किन होला मष्तिष्क नै थाकेको छ आजभोलि सन्तापले भित्र भित्रै पाकेको छ आजभोलि अनगिन्ति सम्झनालाई दवाउँदै सुत्दा पनि कसले कसले सपनीमा डाकेको छ आजभोलि बनाउँदै सबै कुरा प्रतिकूल र उल्टो मात्रै समयले खाडलमा जाकेको छ आजभोलि तुवालो र कुहिरो झैँ फैलिएर आकांक्षालाई कालो कालो बादलुले ढाकेको छ आजभोलि डर र त्रासले सताउँदै रात दिन सधैँ भरि नियतिले तीखो वाण ताकेको छ आजभोलि जिन्दगीको अवसान अशान्तिले नहोस भन्दै हृदयले देवी देवता भाकेको छ आजभोलि कोमल भट्ट पुरानो नैकाप,काठमाडौँ हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका 22 December,2012
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar