मञ्जुल मिथोच
फूल जस्तै मान्छे,पत्थर भएको छ
बिष जस्तै कडा,अत्तर भएको छ !
नफ्रकिदै यहा, झर्दै छन् प्रेमहरु
मायाको नम्सी फू,पत्कर भएको छ
आगो लगाउछन्,प्रेममा मान्छेहरु
त्यसै कहा दिल,यो खर भएको छ !
खै के गर्नु यहा,दुनियाको विश्वास ?
आफ्नै गर्न पनि,क्या डर भएको छ !
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar