अनौठा छन् खुट्टा तान्ने परम्परा अझै पनि
छैनन् तुच्छ सोंच थुन्ने कठघरा अझै पनि ।
हाँगा काटी मख्ख पर्छन् अक्सर मुर्ख मान्छेहरु
थाहा छैन हुन्छन् रुखका लाखौं जरा अझै पनि ।
मोह छोड ऐलानीको त्यो खेत के तिम्रै हुन्छ?
खाली नै छन् गुँरास फूल्न भिरपहरा अझै पनि ।
यो भुमिमा सिर्जनाका मुना रोप्न निस्केको थें
यि पाउका डोबा होलान् गरा गरा अझै पनि ।
यि मान्छे र समयले धेरै लुटे ‘घायल’बाट
लेख्ने कला बाँकी नै छन् हराभरा अझै पनि ।
दलबीर सिंह बराइली ‘घायल’
गुप्तेश्वर-३, रामेछाप
हाल: अलऐन, संयुक्त अरब ईमिरेट्स
©घायल २०१६
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar