सम्झी रहेछु !

त्यो ठाउँ, जुन ठाउँमा
हामी माथी विस्वाशका आकाश
विच्छाइएको थियो सर्लक्क ।

तिमी थियौ
हामी थियौ
र, हाम्रो विश्वाशमा
निर्धक्क अरु थिए
जो हामीलाई मायाका सिँयाल छर्दै
हरेक पल निर्धक सुरक्षित सम्झन्थे ।

प्रतेक पोस्ट पोस्टमा
जाडोमा होस या गर्मीमा
मध्यान्हमा होस या मध्यरातमा
गस्तिमा अनेक सङ्केत दिदै हिड्दा पनि
नौ जवानहरु
– म ठिकै छुँ ।
– मेरो इलाका ठिकै छ भन्दै
तातो चिया या चिसो पानीको अफर गर्थे ।

मनमा अनेक सुख-दुखका
सपना बिच्छाएर भएपनि
एक इमान्दारिताको आवाज बोल्थे ।

आज म आफै
सवै भन्दा अघि बगेको छु
न मेरा छालहरुले
ती तमाम मित्र मनका किनारा कप्न सके
न बिदाइका हातहरुनै हल्लाउन सँके !
मन साँच्चै भक्कानिदो छ आज
यो चुँडिएको समयको दोबाटो सङ्गै ।