माथिदेखि तल, तलदेखि माथि
हिँडेका छन् हेर भई साथी साथी
सोधेँ प्रश्न तिमीलाई –
के हुन् भन रमिला ?
केको कानेखुसी हो केको सट्यासुटु हो ?
टाउको टाउको जोडेर केको लुटुपुटु हो ?
एउटा लाइन भाँचेर अर्को लाइन फर्किने
साथीसँग के भन्न मुन्टाे जाेत्दै अड्किने
छैन यिनको बानी, नराम्रो र नजाती
मिलीजुली हिँड्दछन् भई साथी साथी
उत्तर छैन अप्ठ्यारो –
कुरा बुझ्यौ जमिला ?
अाफू साना भए´नि ठुलै यिनको दल छ
त्यही भएर यिनको हात्ती बोक्ने बल छ
जसको हुन्न लफडा झमेला र झगडा
तिनै हुन्छन् बलिया तिनै हुन्छन् तगडा
जता पनि देखिने यिनकै हुल ताँती
कता जाने होलान् यी भई साथी साथी
चिन्नुपर्थ्यो सजिलै –
चिनिनौ र ममिला ?
देख्दा फुच्चे भए´नि जुट्छन् ठूलै काममा
केही परी अाएमा हुन्छन् एकै ठाममा
छैन पेट अमिलो, छैन मन धमिलो
एकता र मित्रतामा रम्ने जात हो कमिलो
तनको सानाे भए´नि मनको ठूलो छाती
हिँड्छन्, हिँड्छन्, हिँडिरन्छन् भई साथी साथी
बल्ल बोलिन् रमिला
जमिला र ममिला
उत्तर थाहा पाइयो –
यिनै हुन् नि कमिला !
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar