By- आनन्द श्रेष्ठ
सिधा हिड्नु, बाटो बटारिन्न कै’ल्यै
नबिर्से कदापी हपारिन्न कै’ल्यै
बढ्यो जो निरन्तर नमानी कुनै लाज
बढी नै रहन्छ पछारिन्न कै’ल्यै
म आगो निलूँला उचालेर धर्ती
अहो ! तुच्छ आरोप् ! सकारिन्न कै’ल्यै
ल छोए नि छोऊ,भनी राख्छ यो मन
चिसै हात लाग्दा मडारिन्न कै’ल्यै
उचालेर अझ्झै कदापी नछोड्नू
हलुङ्गो छु भैंमा बजारिन्न कै’ल्यै
म जे गर्छु सप्पै मिलाएर गर्छु
अझै प्रेम गर्दा हतारिन्न कै’ल्यै
छ “आनन्द”भित्रै, दह्रो हौसला छ
सके फाल्नु टाढै बढारिन्न कै’ल्यै ।
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar