दु:ख खापी टपरी झैं खिल्छु जिन्दगीलाई
साँझ-बिहान छाकै पिच्छे निल्छु जिन्दगीलाई
कहिले खोज्छु यतै खुशी खेल्दै ढुंगा-माटो
छेस्को मुस्कान ढाकरमा बोक्छु भीरको बाटो
आफैंलाई भेट्न कहिले दूर देश पुग्छु
रिस बनी सहर पस्छु कहिले बनमा लुक्छु
दु:ख खापी टपरी झैं खिल्छु जिन्दगीलाई
साँझ-बिहान छाकै पिच्छे निल्छु जिन्दगीलाई
अगेनुको आगो निभ्दा मर्छु पलपल
हिउँद-बर्खा पसिना त बग्छ खलखल
अँधेरी छ दिनरात रुन्छ मेरो गाउँ
सबथोक गर्छु मान्छे जस्तै मान्छे हुन पाउँ
दु:ख खापी टपरी झैं खिल्छु जिन्दगीलाई
साँझ-बिहान छाकै पिच्छे निल्छु जिन्दगीलाई
Please follow and like us:
1
20
20
20