– खगेन्द्र पन्धाक लिम्बूआड लाग्ने तिम्रो-मेरो भित्ता बेग्ला-बेग्लै
गरी खाने तिम्रो-मेरो कित्ता बेग्ला-बेग्लै
एकै बाटो, एकै साथ हिंडे पनि कठै
मरे पछि तिम्रो-मेरो चित्ता बेग्ला-बेग्लै
उही धर्ती, उही गह्रा, माटो खेल्ने हामी
खने-जोते तिम्रो-मेरो सीत्ता बेग्ला-बेग्लै
समाज र परिवार उस्तै भए पनि
वर्ग नाप्ने तिम्रो-मेरो फित्ता बेग्ला-बेग्लै
मानवता,समानता होला बराबरी
पसिनामा तिम्रो-मेरो बित्ता बेग्ला-बेग्लै
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar