—रामप्रसाद प्रसाईं “आशुतोष आंशु”
भावोत्तोलनकोवाटिकामा
सम्यकअसन्तुलनभित्र,
सामयिकीकरणको कसीमा
बांच्छन् बिबश मान्छेहरू,
प्रतिविम्बित विम्ब-विम्बहरूमा।
लछार-पछार भावात्माहरू,
अक्षरहरूको तक्षशीलामा
सम्यक आर्य सत्यका
यक्ष प्रश्नहरू किन किन
लाचार लाचार हिड्दै छन्,
ना/जवाफ समयको
शैशव शव सुसेल्दै।
जनजीविकाको जोतारो
सुमेरू समय शरणागत
विम्वदेखि विम्वसम्म
एक मञ्चन नाटकीयताको
वसुन्धरा बन्छ,
जीवन रूपान्त्रण हन्छ–
बे/ढंग रंगमञ्चमा।
वास्तवमा
बांच्छन् बिबश मान्छेहरू,
प्रतिविम्बित विम्ब-विम्बहरूमा।
जुलाइ २४, सन् २०१०
रामप्रसाद प्रसाईं “आशुतोष आंशु”
कालीखोला –२(तेम्बोक), ताप्लेजुङ्ग, नेपाल।
अबुधाबी श्रमशिविरबाट।
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar