नरोक,
ती कदमहरु
गन्तव्य आउन बाँकी नै छ
नछोप,
ती आँखाहरु
सृष्टिको फूल
फुल्नै बाँकी छ ।
संसार
स्वप्नद्रष्टाहरुको मात्र हो
संसार
आशावादीहरुको मात्र हो
त्यसैले
स्वप्न देख्न छोड्नु हुन्न
आशा गर्न हार्नु हुन्न ।
गन्तव्यको अस्तित्व खातिर भए पनि
कदमहरु, निरन्तर अघि बढ्नुपर्छ
सृष्टिरुपी फूलको
सुन्दर पुष्पवहारको खातिर भए पनि
आँखाहरु, चनाखो रहनुपर्छ
लालायित भाई सौन्दर्यपानतिर ।
किनभने
गन्तव्य यात्रा
मात्र स्वप्नद्रष्टाहरुको हो
साहसी मान्छेहरुको हो,
सौन्दर्यपान
मात्र धैर्यवान आशावादीहरुको
सुन्दर उपलब्धि हो ।
यो ध्रुवसत्य छ
दिनको घामजत्तिकै
अवश्य झुक्छन्
कस्तै बिग्नबाधाहरु
दृढताको सामु,
फुल्छन् बेली र चमेली
यत्रतत्र ढक्कमक्क
मगमगा वासना छर्दै
कस्तै प्रतिकूलताको सामु,
खाँचो छ दृढ सङ्कल्पको
खाँचो छ दृढ आकाङ्क्षाको ।
बढाऊ
अघि अझ अघि
आफू र आफ्ना कदमहरुलाई
किनभने
विजय तिम्रो सुनिश्चित छ ।
प्राप्तिमा
एउटा सुन्दर संसार
तिम्रै पर्खाइमा
तिमीलाई पाउन
व्यग्रताले छट्पटाइरहेछ
जहाँ अन्याय र अत्याचार छैन
जहाँ उँचनीचको भेदभाव छैन
जहाँ जात र पैसाको आधारमा
मान्छे विभाजित छैनन्
मात्र मानव भएको नाताले
रातो रगतको समानताले
एउटै मानव एउटै जात
धर्मा ‘मानवीयता’
कर्म ‘लगनशीलता’को
एउटै धून, एउटै गीत
र एउटै नारा
गुञ्जन्छन्
मानव मुटुका
स्पन्दनहरुमा
मीठो स्वरलहरीझैँ ।
त्यसैले त
म भन्छु चिच्याएर
नरोक,
ती कदमहरु
नछोप,
ती आँखाहरु
क्षणिक दु:खमा
निराश अनि हताश भएर
किनभने
विजय तिम्रो सुनिश्चित छ ।
काठमाडौँ ।
२०६१ ।१० ।०९
1
20
20
20