सम्झेर तिम्लाई कति बेला चस्कन्छ मुटु झन l
वियोगमा जले,पिडामा रोए
यो मन आशुले धेरै बेर धोए..
चर्कियो छाती, गर्जियो नयन
झरे आशुका बर्षात,
न तिम्ले गर्यौ न मैले गरे
खोई कस्ले गर्यो बिश्वाश घात..
रोई -कराई बिछोडमा त्यसै गल्दैछ यो तन
सम्झेर तिम्लाई कति बेला चस्कन्छ मुटु झन l
न मर्न सके, न बाच्न सके
मझधारमा म अलमल परे..
रोकियो श्वास, बन्द भो आवाज
तिम्रो घिडघिड़ो रह्यो,
चैत्रको हुरी बतासमा परि
कल्पनाको महल ढल्यो..
सहन नसकी बिछोडको घाउ परे म रनथन
सम्झेर तिम्लाई कति बेला चस्कन्छ मुटु झन l
नरोई बस्छु भन्छु तर मान्दै -मान्दैन यो मन
सम्झेर तिम्लाई कति बेला चस्कन्छ मुटु झन ll
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar