फैलिँदाछन् यादहरू भुसे आगो फैले सरी
निभाउने थियो होला दर्किँदैन बर्खे झरी ।
छालहरू उर्लिएझैँ उर्लिँदै छ मन पनि
पोखिन्छ कि छल्किएर सोच्दासोच्दै नाना थरी ।
बलेसीँमा पर्खी बसेँ नजरको प्यास मेट्न
अस्ताइ गयो घाम पनि क्षितिजको साँघु तरी ।
युद्द् गर्छन् साँझबिहान मनका दुइ पाटाहरू
दोधारमा जिन्दगानी बित्छ सधै कसो गरी !
जिन्दगीको भर परिस् जताततै हिँडिँरह्यो
तँलाई किन सोध्थ्यो ‘उमा’ एक्लै गर्छ मन परी ।
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar