तन एउटै मन एउटै अफसोच जिवन भएन बाचा कसम प्रेमपनको अशल बन्धन भएन सधै अभावै अभाव भईरहन्छ मलाई अवत समर्पण, बचन, चाहाना एउटै लगन भएन । आफू बस्ने नि मेरो घर रहेन मैले बस्ने चौतारीको बर रहेन आश कोही कसैको नभएरै होला अव त बाँकी कुनै रहर रहेन ।
सोचे जस्तो सबैको मन हुने भए अलग मुटुको एक धडकन हुने भए किन दुःखी हुनेथे र कहीं कोही चाहे जस्तो कसीलो बन्धन हुने भए । साँचो माया नभएर पो गुनासो छ कसैलाई दया नभएर पो गुनासो छ जती आउछन दिल तोडेरै जान्छन साथ दाँया बाँया नभएर पो गुनासो छ ।
Please follow and like us:
1
20
20
20