– मञ्जुल
मेरो टोपी
कहिलेकाहीँ दराजले लगाउँछ
कहिलेकाहीँ बाकसले
कहिलेकाहीँ गलैँचाले लगाउँछ
कहिलेकाहीँ गिटारले
कहिलेकाहीँ कुर्सीले लगाउँछ
कहिलेकाहीँ पर्खालले
मेरो टोपी
कहिलेकाहीँ मेरो कविताले लगाउँछ।
म चाहन्छु
मेरो टोपी आकाशले लगाओस्
सारा नीलिमाले,
बहिरहने बतासले लगाओस्।
यस्तो सोचिरहेका बेला
मेरो टोपी
कि त मेरी सानी छोरीले लगाइरहेकी हुन्छे
कि घरको अँध्यारो कुनाले
कसैले वास्ता नगरिएको
मिल्किएको घरको कुनाले…..।
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar