– सचित सिप्तुङखा राई
एकबारको रै’छ
उन्मत्त बैंस लिएर
कति झरेँ ओरालीमा
कति चढेँ उकालीमा
सिम्माको झुम्के-बुलाकी
नछोऊँ भन्दै थिएँ
छोइदिइहालेँ
बैंस चढेको बेला
बैंस आएकैसँग
एकखेप बिर्सिदिएँ
आफू-आफूहरूलाई
समागमको राजनीति
अलिकति खुकुलो
अलिकति पारदर्शी
केही गोप्य
केही रहस्य

जिन्दगी त समर्पण पो रहेछ ।

Please follow and like us:
error0
fb-share-icon20
Tweet 20
fb-share-icon20

Leave a Reply:

Your email address will not be published. Required fields are marked *