रोएको होला माइतिको आँगन के जानु तीजैमा आँसुले टन्नै भरिन्छन नयन के जानु तीजैमा परदेशी भए बाबा र आमा शून्य भो चाहाड सहनै पर्यो दैवको खटन के जानु तीजैमा ओइलेका होलान जाही र जूही फुल्न नै बिर्सेर सन्नाटा देख्दा छुट्नेछ रोदन के जानु तीजैमा रमाउँदै होलान सँगिनी आफ्ना छम छमी नाचेर सक्दैनन् गर्न पीडाको मापन के जानु तीजैमा सम्झना हुन्छ स्वर्ग झैं संसार मायाले भरेको रोकिन खोज्छ मुटुको धड्कन के जानु तीजैमा कोमल भट्ट पुरानो नैकाप,काठमाडौँ हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका भाद्र २२,२०७०
Please follow and like us:
1
20
20
20