हरेक बिहान दैलोमा आइपुग्ने पत्रिकामा घृणामा समाचार छापिन्छन् । दहेजको नाममा मट्टितेल छर्केर जलाइएका युवती, श्रीमानबाट मारिएका श्रीमती, श्रीमतीबाट पिडित श्रीमान, बाबुले भेलमा फालिदिएका सन्तान, बो_िक्सको नाममा यातना दिइएका महिला, पानीको धारा छुँदा पिटिएका दलित- हामीलाई यस्ता समाचार पढ्न नपरोस्जस्तै लाग्छ । समाजजस्तो छ, त्यस्तै समाचार आउने न हो ।

अँध्यारोले छोपिदै गएको युगलाई एउटै कुराले उज्यालो बनाउँछ, त्यो हो– प्रेम । प्रेममाथि मान्छेका अभिलाषा, ठूला सपना, छड्केबाटोको सफलता, वैरभाव कुन्ठाजस्ता कुराले हमला गरिहेका छन् तर प्रेम कहिकतै हरियो रंग भएर बसेकै छ – सुक्दै गएको दुवोको जरातिर बचेको हरियोझैँ ।

भन्नेहरु भन्लान् प्रेम देखाउँनलाई भ्यालेन्टाइनजस्तो कुनै दिन चाहिदैन । तर संसारको क्यालेन्डरमा यस्ता दिनहरु तोकिएका छन्- जसमा पटकपटक मानवताको हत्या गरिएको थियो । इतिहाँसले प्रेमभन्दा बढि घृणा सम्झाउने दिन क्यालेन्डरमा राखेको छ । कयौ आतंकवादी हमला, ठूलो देशले सानो देशलाई निलेको दिन, नरसंहारले रगक्ताम्य भएको पटाँगी- सबै क्यालेन्डरमा झुन्डिएका छन् । प्रेम त्यही बिचमा कहि कतै झुन्डिरहेकै छ । अवको दिनमा घृणालाई प्रेमले जितोस् । भ्यालेन्टाइ- डेको सुरुवात जसरी भए पनि यसको प्रभाव युवापुस्तामा बढ्दै गइरहेको छ, जसलाई अव नकार्न सकिन्न । भन्नेहरु भन्छन् -यो प्रेम नभै फूल र कार्ड बेच्ने षड्यन्त्र हो । ठिकै छ नि नयाँ पुस्ता बम र बन्दुक किन्नुको सट्टा फूल र कार्ड नै किनुन् ।

त्यसो त हाम्रा प्रायः चाडमा प्रेम नै गाँसिन्छन् । र ती चाड पनि चोखा छैनन् । होली सद्भावको चाड हो तर लोला हेर्नुस् । दशै आर्शिबादको चाड हो, बैभव हेर्नुस् । तिहार उत्साहको चाड हो, देउसीको नाममा चन्दा हेर्नुस् । त्यसैले नयाँ पुस्तालाई भ्यालेन्टाइनको नाममा गालि गर्नु भनेको तिनलाई न स्विकार्नु हो । के नयाँपुस्ता लम्पट छन् ? के नयाँ पुस्ता बिचारहीन छन् ? के नयाँपुस्ता भविष्यहीन छन् ? नयाँ पुस्ता स्विकार्छन् । ति देश र सिमानामा बाँधिदैनन् । ति आफूलाई मनपर्ने कुरा अपनाउँछन् । नयाँ बाटोमा हिँड्नै नदिनु भनेको कुज्याउँनु हो, बरु हिँड्न सिकाउनु पो कर्तव्य हो ।

बरु प्रेम दिवशलाई सार्थकरुपमा स्विकार्न सकौँ । अचेलको प्रेममा सेक्स गाँसिएको छ -यस्तो पनि सुनिन्छ । प्रेम र सेक्स आकाश र धर्ति त पक्कै होइनन् । के प्रेम गर्नेले सेक्स नै नगर्नु ?कयौ आर्दशवादीहरु सेक्सकै कारणले लम्पट भएर गुमनाम भएको इतिहाँस हामीसितै छन्– अखवार खोतल्नुस् । सेक्सलाई ओभररेटेड नबनाउ । यौनका बारेमा ज्ञान दिऊ, स्कुलदेखि नै सचेत बनाऊ । के नयाँ पुस्ताको बुद्धि कत्ति पनि छैन ! ति घरबाट निस्कने बित्तिकै सेक्स गर्छन् ?

हामी पुरानो कुरालाई जहिले पनि सुन्दर ठान्छौ । सबै ओल्ड, गोल्ड हुँदैनन् । पुरानो समयमा पनि प्रेममाथि हमला भएकै थियो । आर्दशप्रेमको युगमा पनि कयौ युवती बलात्कृत भएकै थिए । लोकलाजले कुरो बाहिर आउदैन्थ्यो, होला । अहिले धेरै कुरा बाहिर आउँछन्, त्यसैले अहिले प्रेमभन्दा बढि सेक्स देखिन्छ । त्यसो त क्रान्तिमा पनि त खोट देखिएका छन् । कयौले त क्रान्तिलाई पनि बलात्कार गरेका छन् । त्यसैले संसारका कुनै पनि शव्द खराव होइनन्, कुनै पनि पर्व खराव होइनन् । त्यसलाई आफ्नो नियत गाँसेर प्रयोग गर्ने एकाध व्यक्ति खराव हुन् । सबै कुरा सुरुवातमै गंगाझैँ निर्मल हुँदैन, गंगा पनि त बग्दाबग्दै निर्मल भएको हो । समयको खोलामा बग्दै गयो भने प्रेम पनि सङ्लिदै जान्छ । युवाहरु नै प्रेमका राजदूत हुन् । सुरुवात जहाँबाट गरे पनि हुन्छ, भ्यालेन्टाइ डेबाट पनि । नकार्नु घृणा गर्नु हो, स्विकार्नुमा पनि ‘कला’ नै चाहिने हो । यदि संसारमा एकअर्काको ‘अस्तित्व र अधिकार’लाई स्विकार्ने कलाको विकाश भयो भने संसार सुन्दर हुँदै जाला । किनभने ‘स्विकार्ने कला’ को नाम नै ‘प्रेम’ हो ।

ह्याप्पि भ्यालेन्टाइन डे !