-विनाेद नेपाल
‘ए बुढा, छिमेकी त मिच्दै मिच्दै करेसासम्मै आईपुगे नि’
बुढीकाे कुरा सुनेर उनले भने – ‘ करेसै लगेका त छैनन् नि ?’
बुढीले भनिन् – ‘तिम्रा कुरा पनि बुझ्नै गाह्राे, करेसाे त त्यहीँ छ नि, ठाउँ पनि कहाँ सर्थ्याे र ?’
‘अनि किन आत्तिनु पर्यो त त्यसरी, जमिनै उठाएर अन्त लगेका भए पाे त के र कसाे भन्नुपर्थ्याे र ?- उनले भने ।
‘साँध मिच्ने तरिकै यही हाे क्या’- उनले भनिन् ।
नभन्दै केही दिनमा त्यहाँ ग्यारेज बन्याे ।
बुढीले भनिन्, ‘देख्याै नि अब त’ ‘अब के भन्छाै नि’
‘के भन्नू नि ? आवश्यक थियो, बन्याे, कति खर्च लाग्याे हाेला बिचराकाे, साेध्छु र लागेको खर्च दिन्छु ‘
‘हैन के भन्छन् हँ यिनी, बाैलाउन आँट्याै कि क्याहाे ?’ – बुढीले भनिन् ।
जवाफमा उनले भने -‘याे कूटनीति हाे क्या, बुझ्नेले मात्र बुझ्छ यस्ताे कुरा ।’
श्रोत : लघुकथा कुनो
Please follow and like us:
0
20
20
20