– सचित राई
सहिदगेटदेखि परतिर
सालिकजस्तै भएर
ठिंग उभिएको छ – धरहरा
– त्यहीँबाट
– एक सय चार वर्षपछि
– जंगबहादुरले हामफाले
तिमीले कसो र हामफाल्न सकेनौ
तेस्रो आयामले पनि धरहरा चढ्यो
इन्द्रबहादुर वैरागी र ईश्वरबल्लभले चढे ।
– अन्ततः प्रायःले चढे
– दिनहुँजसो चढे
अखबारका पन्ना सजाएर चढे
रिपोर्टरहरुका लागि फिचर बनेर चढे
कतैकतै हार्डन्युज भएर चढे होलान्
– म सम्झँदैछु
– मैले कसोर चढिनँ
– अब चढूँ भन्दैछु
पारुहाङ भएर चढ्ने मन छ
यलम्बर भएर चढ्ने मन छ
सुम्निमा मन लिएर चढ्ने मन छ ।
धरहरालाई धेरैले टेके
टेक्नेजतिले अनुभव सँगाले
– धरहरा अग्लिएन
– हेर्दा होचिएन पिन
उस्तै गरी ठडिएको छ
सोच्दैछु
मैले टेक्दा भाँसिएला भन्ने डर लागिरहेको छ ।
Please follow and like us:
- याक्थुङ पहिचान र कुवाना कुजाका सुब्बाहरु- कृष्णकुमार हेम्ब्या
- म खुसी बटुल्दै हिँडेँ- शर्मिला खड्का (दाहाल)
- अर्को युटोपिया – महेश कार्की ‘क्षितिज’
- लघुकथा: टाइम मशिन मनोज रेग्मी
- लघुकथा – चेतना -प्रेम पुन मगर
- भाइभाइको प्रेम -शेर सिंह
- नेपाली भाषालाई खजजुम्ली भन्न र नेपाली साहित्यको परिभाषा सच्याउन तिगेलाको ज्ञापनपत्र
Sahitya Samachar